De bewogen historie van C.V. de Puime
Moeizame start
Het door de gemeenschap gedragen carnaval in Wijlre bestaat vanaf 1959. Hiermee is overigens niet gezegd, dat dit feestgarage dorp het voordien heeft moeten stellen, zonder enig vastenavondvertier. Het tegendeel blijkt waar te zijn, getuige het optreden van enkele vooroorlogse prinsen van allure zoals Piet Knops van het vroegere Hotel De Pelikaan en de populaire slager van Etenaken, Frans Smeets, wiens zoon Vic prins werd van de eerste officiele carnavalsvereniging “De Puime”. Voorstanders van een carnaval in eigen dorp wilden na hen een uitgelezen kandidaat tot prins van Wijlre laten proclameren in de persoon van de vermaarde operazanger Tom Brand. Hij dacht in staat te zijn de tegenstand van pastoor Jan Schulpen te kunnen breken en begaf zich vol optimisme naar de pastorie. Het werd voor de kandidaat-prins een zware misrekening. Verder dan de drempel van de pastorie kwam hij niet. Toen de pastoor namelijk de reden van het bezoek van Tom Brand vernam kreeg de argeloze prins-in-spe dit verwijt: het heidense carnavalsgedoe is kennelijk alleen bedoeld als extra inkomsten voor bierbaronnen, maar zolang als ik hier pastoor ben zal het niet doorgaan. Uiteindelijk werd in een haastig belegde vergadering besloten om toch maar naar meneer pastoor te luisteren en de carnaval niet te laten doorgaan.
Carnavalsbrand
Onder aandrang van de populaire kaplaan Johan Franck, die de bui voor hem al zag hangen, besloot de vergadering af te zien van haar voornemen om over te gaan tot oprichting van een carnavalsvereniging. Zij vreesde dat haar geliefde kapelaan door toedoen van de pastoor Wijlre zou moeten verlaten.
Carnaval in Wijlre
De carnavalsbrand bleef niettemin smeulen en werd pas weer opgerakeld door het krachtdadige optreden van enkele bestuurders: de pas aangetreden nieuwe burgemeester van Wijlre, Clement baron van Hovell tot Westerflier en Weezeveld, de wethouder Adolf L”ortije en Jeup Blezer en vooral niet te vergeten kapelaan Frits Beiten. Zij spanden samen en belegden een druk bezochte vergadering in het verenigingslokaal van Alfons Wijnen. Kapelaan Beiten benaderde journalist Cor Bertrand met het verzoek om de vergadering bij te wonen. Hij ging daarbij handig te werk door te suggereren dat van hem niet op de eerste plaats een verslag door de krant verwacht werd, maar wel dat hij als adviseur voor de op te richten vereniging zou optreden. De ware bedoelingen werden hem al snel duidelijk, toen de voorzitter, burgemeester Baron van Hovell, Bertrand aldus begroette:”En daar is onze president”. Van de adellijke burgemeester was niet bekend dat hij een daadkrachtig bestuurder was, maar wel een sociaal voelend en begripvol man. De formatie van de raad van elf heeft veel moeite gekost. Er moesten heel wat hobbels genomen worden. Vooral in het persoonlijke vlak. De perikelen in Wijlre trokken zelfs landelijke aandacht. De toenmalige katholieke illustratie bracht er een serie artikelen over en noemde de formatie van eht Puime-Kabinet moeilijker dan de samenstelling van een nieuwe regering door premier prof. Jan de Quai.
Ut Leureske
Dankzij veel geschipper en vooral de tussenkomst van geestelijk adviseur kapelaan Beiten is het gelukt. Ook Wijlre kreeg eind 1959 de beschikking over een heuse carnavalsvereniging. De eerste raad van elf probeerde met daadwerkelijke steun van kunstenaars, bedrijfsdirecties en ondernemers en anderen Wijlre een hoogstaand programma aan te bieden. Kunstenaar Aad de Haas droeg daar veel toe bij. Hij ontwierp de order van “Ut Leureske”, vervaardigde de voorplaat van het carnavalskrantje “Der Leures”, bezorgde de Puime een echt kolderiek vaandel en dacht samen met de president de unieke jaarode uit voor kunstenaars met artistieke en zogenaamd kerkelijke verdiensten: “Hoesprelaat van de Puime”. Om het conflict met de pastoor niet op het spits te drijven gingen de Puime elke provocatie zorgvuldig uit de weg. Zo besloten zij hun vereniging niet de volledige schipnaam voor Wijlrenaren: De Puimezeikers, te geven, maar te volstaan met de naam De Puime. Verder respecteerde zij het pastorale gebod, dat er geen lawaai op straat gemaakt zou worden voor het einde van het veertigurengebed, dat extra naar de carnavalsdagen was verplaatst om Wijlre te laten boeten voor de “zonden”, die elders werden bedreven. De prinselijke intochten vond in de avond plaats, hetgeen de carnavalsoptochten het karakter gaven van lampionstoeten.
Banvloeken
Niets stemde de pastoor evenwel mild. Dat heeft kaplaan Beiten vaak moeten ervaren, evenals de plaatselijke winkeliers, die weigerden affiches van de Puime te verwijderen. De klandizie van de pastorie waren zij kwijt en op de gratis diensten van een taxihouder, die de pastoor met de communie naar de zieken reedwerd geen prijs meer gesteld, vooral niet toen de ondernemer in kwestie zijn zoon toestemming gaf om lid van de raad van elf te worden. De onverzettelijkheid van de pastoor leidde ”s-zondags in de kerk tot vermakelijke toestanden. Preekte de pastoor dan slingerde hij banvloeken vanaf de kansel naar de burgemeester en de president en riep hij de dierbare parochianen op de carnavalszitting in het patronaat te mijden, terwijl zij later van de kapelaan het advies kregen om het Puime-evenement niet te missen.
Hoesprelaat van de Puime
Als eerste “Hoesprelaat van de Puime”kwam de Wijlrese priester-musicus Huib Voncken, oprichter van de bekende Meerssener Nachtegalen en later dirigent van het kathedrale koor van het aartsbisdom Utrecht in aanmerking. Zijn huldigingszitting werd een ware kunstmanifestatie met optreden van het Utrechts koor en het Symfonie Orkest van het Maastrichtse conservatorium. Tal van priesters, onder wie de deken dr. F. Hennbissen van Gulpen en burgemeester behoorden tot de gasten. De plaats voor de pastoor van Wijlre bleef onbezet. Dat was ook het geval met de meest stralende zitting te ere van Wim Sonneveld, beter bekend als frater Venantius. Hij trad op bij de zitting. Ook Aad de haas kreeg de orde van de Puime uitgereikd, echter enkele maanden voor zijn dood inmaart 1972. Het overlijden van Aad de Haas heeft de opheffing van de eerste carnavalsvereniging niet weinig versneld. Temeer omdat de kritiek op “die Hollandse Hoesprelaten” aangroeide. De eerste Puimegeneratie besloot er abrupt mee te stoppen. Uitgezonderd raadslid Harrie Blezer. Hij deed niet aan de coupe mee en bleef alle opvolgers van de pioneers trouw. Door het onverwacht opstappen van de oprichters bleef hun laatste prins Al I (Vleugels) de enige die niet onttroond is. Elke prins heeft zijn eigen bijdrage geleverd aan het jaarlijkse Puime-carnaval. Prins Vic I (Smeets) was de eerste prins, die officieel door het gemeentebestuur in het raadhuis werd ontvangen. Bestuurslid Jef Lemmens was bekwaam in het rekruteren van een geschikte kandidaat voor het prinsschap. In 1961 was de net uit Perzie teruggekeerde employe Jean Mehlkop, wiens regeringsperiode in het teken stond van de oliescheiks. Prins Jan Aelmans viel de eer te beurt om de priester-musicus Huib Voncken tot eerste “Hoesprelaat van de Puime” te benoemen. Getuige daarbij was niemand minder dan de toenmalige gouverneur van Limburg, dr. F. Houben, die geen carnavalszitting bezocht met uitzondering van die van de Puime in 1962. Georges Goosens, directeur van de Culturele Raad Limburg, maakte bij die gelegenheid de oprichting bekend van de “De Vrienden van de Puime”, waartoe onder meer kantonrechter mr. Jan Drijkoningen, bedrijfsdirecteur drs. C. van Eyseren, makelaar drs. G. Ruyters, wegenbouwer Jac Baars en directiesecretaresse van de steenkolenmijn Laura en vereniging, mr. Theo Crijns, behoorden. In het jaar van prins Toon Moulen, 1963, geen “hoesprelaat”, maar hij maakte van zijn installatie tot prins “Pom Pom”, een spectaculaire stunt door met zijn auto tot grote ongerustheid van de Patronaatsbeheerder de zaal binnen te rijden. Hans I (Henrotte) gaf als prins in 1964 de nodige fleur aan de viering van het eerste bestaanslustrum en onder prins Pierre I (Wijnen) mocht de optocht over dag gehouden worden. Hij was ook de gastheer van “hoesprelaat” Wim Sonneveld in 1965, die garant stond voor de meest luisterrijke galazitting van de “Puime”, waarvoor zelfs internationale belangstelling van de media bestond.
Speciale order van Hoesprelaat
Na 1965 geen ”hoesprelaat” maar toch een groots gevierd carnaval onder leiding van prins Pierre II (Brouwers)in 1966. Zijn opvolgers, prins Hub I (Schins)1967 en prins Jan II (Brants) 1968 konden weer de Hoesprelatenorde uitreiken. In 1968 bood kunstenaar Aad de Haas en door hem en zijn vrouw Nel vervaardigd vaandel aan.1969 was een guur jaar. De optocht moest worden afgelast, maar prins Wiel I (Van Kan) kon toch tussen de muren en sneeuw door aan zijn residentie te Etenaken worden afgehaald. In 1970 vierden de Puime hun 11-jarig bestaan. Jubileumprins was Jo I(Vleugels), die zijn prinselike functie aan zijn neef Al Vleugels overdroeg. De laatste galazitting vond in 1972 plaats toen Aad de Haas als laatst begiftigd werd met de speciale order van ”Hoesprelaat”. Van de raad van elf van de toen opgeheven carnavalsverniging maakten deel uit: Jan van Beek, Gir Brandts, Jef Brouwers, Wiel van Kan, Fred Kluijt, Huub Lousberg, Frits Meessen, Alfons Ortmans, Hub Pieters, Wiel Schoonbrood en president Cor Bertrand. Aan de zittingen werkten als eigen trouwe artiesten mee de buutredners Piet van Proemeren, Sjef Savelberg, Hub Pieters en Car Schins. de troubadours Toon Knops en Huib Sluijsmans.
De doorstart
De doorstart verliep niet makkelijk door onderlinge tegenstellingen. Toch wisten ze de koers van het Puime-schip op koers te houden, mede doordat het een gemeenschapsgebeuren was geworden. Wijlre kon het feest niet missen en daardoor kwam in 1974 voor het eerst een prins en een prinses. Geen ”Hoesprelaten” meer, maar wel ridders en later dragers van de jaarorde van verdiensten. De eerste president in 1973 Hub Schijns voerde samen met prins Fun I (Alfons Wijnen jr.) een nieuwe naam in. De naam Puime werd vervangen door ”de Roddelaere”. Deze naam bleek echter niet aan te slaan want in 1975 koos men toch weer voor de naam de Puime. In 1974 regeerde Jan I (Savelberg) met naast zich als eerste prinses Christel Smits en ridder Martin Ramakers. Er was dat jaar geen president, maar die was er wel in 1975 in de persoon van Martin Brants met als prins Ger I (Kuijpers), ridder Jeup Lemmens en prinses Ria Ramakers. Belangrijk feit was toen de oprichting van “CV de kling Puime”. Zij heeft bewezen het plaatselijke carnaval vernieuwende impulsen te geven. In 1976 was weer een presidentloos jaar, maar prins Jo I (Herben), ridder J. Savelberg ne prinses Yvonne Weerts wisten van wanten en stonden in voor een geslaagd carnaval. Met Jo Dautzenberg, voorman van de wijk-carnavalsvereniging van Elkenrade, “De Krao”s”, trad voor een reeks van jaren een nieuwe president aan. Hij gaf leiding aan het vijfjarig jubileum van het Wijlrese carnaval na de heroprichting van de vereniging en deed dit met steun van prins Maurice I (De la Haye), prinses Marlies Hendriks en ridder Johan George. In 1978 werd prins Herman I (Otten), prinses Ingrid Wessels en ridder Harrie Vaessen uitgeroepen. Dit trio kon dat jaar rekenen op de waardevolle medewerking van schlagerdichter Huib Jaspar en zijn HTS trio. Huib voorzag de Puime van tal van succesvolle carnavalsschlagers. In 1979 waren tijdelijk carnavalsmachthebbers prins Hub I (v.d. Wildenberrg), prinses Anita Snackers en ridder Piet van Proemeren. In hun sporen traden in 1980 prins PeterI (v. Breemen), prinses Yvonne Widdershoven en ridde Nic Steijns. De gemeentelijke herindeling ging het Wijlrese carnaval in met prins Joep I (Houppertz), prinses Miriam Jacobs en ridderHub Geelen. Sinds dat jaar was het Patronaat niet meer de vertrouwde narrentempel, maar het beter geouitilleerde Wielderhoes. Tijdens de receptie van prins Ruud I (Wessels), prinses karin Coenjaerts en ridder Wiel Gelders werd erevoorzitter Harrie Blezer benoemd tot beschermheer van de Puime. Nieuwe erevoorzitter werd Alfons Hensgens sr. en de schlager van het jaar 1982 stond Jan Siepers borg. In 1983 was prins Wiel I (Bartholome), prinses Yvonne Jennekens en ridder Hub Sleijpen. In 1985 was dit prins Roger I (De la Haye), prinses Mien Smets enridder Alfons Wijne sr. In de persoon van Ger Schins kreeg Wijlre in 1986 een bijzonder prins, omdat zijn zoon Marco prins was van de 11 jaar bestaande CV de Kling Puime. Els Schins werd prinses. In 1987 geen prinses, maar toen een uitbundig carnaval onder aanvoering van prins Jacques I (Hameleers0 en ridder Alfons Hensgens. In oud-prins Ger Schins kregen de Puime in 1988 een uitstekend president, die kon steunen op rascarnavalisten prins Wiel II (Scheepers), prinses Tiny Wessels en ridder Theo Coonjers. Voor hen geen sleuteloverdracht meer in het oude raadshuis van Wijlre, maar op het bordes van het gemeentehuis van Gulpen. Nieuwe gangmakers in 1989 bleken te zijn prins Maurice I (Gossens), prinses Merian Vandeberg en ridder Lies de la Haye-erven, de koning-moeder van Wijlre, van wie twee zonen puike Puime prinsen waren geweest. Voor dat predikaat tekende in 1990 ook prins Richard I (Vandeberg), wiens vader Jan Vandeberg zijn zoon als ridder terzijde stond. Prinses was Carmen van Houtem. Het jaar 1991 was een bewogen jaar door de Golf-oorlog in Irak. Vrijwel overal elders werden alle carnavalsactiviteiten afgelast, behalve in Wijlre. Goed gezien van prins Willy I (Leurs), want het besluit om carnaval af te gelasten druiste in tegen het wezen van deze traditie, die de betrekkelijkheid van alles, ook oorlogen, ter discussie stelt.Monique Beckers was Willy terzijde als prinses en ridder was mevr. Herben-Baltus. Voor het Wijlrese carnaval werd 1991 extra dramatisch door het overlijden van zijn president Ger Schins,een zwaar verlies. Zijn broer Car Schins vogde hem in 1992 op. Prins was Ivo I (van Deursen), prinses Chantalle Degens en ridder Jef Savelberg. Tot erelid van de Puime werd Els Schins benoemd. Een nieuwe president nam in 1993 het roer over, Paul van der Heijden. In dat jaar werd prins Marcel I (Maessen), prinses Stellie Moulen en ridder Gerda Coonjers-Wijnants. Onder leiding van de nieuwe president kreeg Wijlre zijn eerste “Hierezitting”. In 1994 werd prins Daniel I ( Limpens), prinses Gaby Savelberg en ridder Arie Noordam. In 1995 prins Ruud II (Vleugels), prinses Severin Austen en ridder Paul Frijns. In 1996 en 1997 was er geen prinses, resp. de prins John I (Ortmans) en prins Math I (Dirrix), met in hun midden de ridders Ger Hagelstein en Jo Ortmans. In 1997 drong Huib Jaspar met zijn HTS zangers door tot de finale van het LVK. Op het programma van 1998 stond weer een hierezitting in gasterij de Herberg, waar afscheid werd genomen van erevoorzitter Alfons Wijnen sr., prins was Pascal I (Vleugels), prinses Lianne vd Linden en ridder Jan Frissen. In 19988 ging prins Danny I (Sleijpen), prinses Sandy Deckers en ridder Pierre Bastin voorop in de Wijlrese carnaval. In 2000 mocht Puime prins Ger III (Brants) zich sieren als gemeenteprins van de gemeente Gulpen-Wittem. Ridder werd Els Schins.Huib Jaspar en zijn HTS zangers brachten in 2001 het geweldige lied “Ut Pekske”ten gehore op de zitting van prins Louis I (Dassen) en prinses Mia Dassen. De cycles van bewogen jaren kende geen einde, want in 2001 brak weer een bewogen jaar aan. President Paul van der Heijden en zijnen maakten plaats voor anderen. Zij beschikten niet meteen over een nieuwe president, maar wel over een waardig vervanger, de president van de Kling Puime, Martin Ramakers. Zijn prinselijke medewerking was Jef I (Van Kan). Dit keer geen ridder meer maar een minister, de broer van de prins Jef, Jan van Kan.
Jaarorde
Op grond van zijn vele verdiensten voor de Puime verwierf Huib Jaspar de eerste jaarorde van verdiensten. Na jaren van goede verstandhouding met de parochiegeestelijkheid, begonnen onder pastoor G. de Vreede in 1971 en voortgezet door zijn opvolgers, gaf pastoor deken j. Haffmans van Gulpen in 2002 pas echt gestalte aan een kerkelijke opening rond 11 november en sluiting op aswoensdag. De populaire schlagerdichter Huib Jaspar was in 2003 de ideale prins voor de Puime, Zijn echtgenote Inie stond hem als prinses terzijde en Thijs Knops als minister. De Puime beschikten sinds medio 2002 over een president van klasse, Rob Mulleneers. Tijdens dit seizoen was “Puime Alaaf” van de prins Huib de zoveelste successchlager. 2004 vormde een jaar om met trots op terug te kijken op weldra 4 x 11 jaar carnaval in Wijlre. De installatie van Prins Gerold I (Rongen) en prinses echtgenote Mia Rongen werd de kers op de taart van dit jubileumfeest. Bert Schreurs werd minister. Tijdens het weekend van 14-15-16 januari 2005 werd 4 x 11 jaar carnaval in Wijlre gevierd in een feestpaviljoen op het van Wachtendonckplein. Er werd groots uitgepakt, prins werd prins Roy I (Knops), prinses Diane (Limpens) en minister Micha Heckmans. Na een geweldig jubileumjaar werd in 2006 uitgeroepen Prins Ton (Klinkers), prinses Chantalle en minister Thei (Wessels). Deze hoogheden werden in 2007 opgevolgd door een jeugdig trio, Prins Lesly (Looijkens), prinses Patricia en minister Hugo (Van Wersch). Dit trio nam Wijlre weer op de schouders. in 2008 mocht Wijlre weer de gemeenteprins leveren. President Rob Mulleners verraste iedereen door zelf als nieuwe hoogheid op het podium te verschijnen. Prins Rob, liet zich vergezellen door prinsesHilda en zijn 2 charmante dochters Carmen en Sarena. Een verrassing om dat het uitroepen wel door hem zelf werd gedaan, maar waarschijnlijk van te voren opgenomen was. Een stukje perfectie, dat Rob als president al altijd liet zien. Alle zittingen waren tot in de puntjes verzorgd. Na het jaar dat de Puime de gemeenteprins had geleverd kwamen we in een jaar waar we niet op gehoopt hadden. De raad van elf was inmiddels uitgedund tot minder dan 11 leden. In 2009 liet Prins Ton (Jahae) zich echterniet klein krijgen. Prins Ton ging voorop samen met zijn vrouw prinses Rosita en zijn dochter, hofdame Yildiz. Een jaar waar deze hoogheden er alles aan deden samen met de overgebleven leden van de raad van elf om de Puime “op de benen” te houden. Dit lukte echter niet. Op carnavalsdinsdag zijn de hoogheden afgetreden en de Puime hielden op te bestaan. De verenigingsnaam werd wel nog in de lucht gehouden door enkele ex leden van de raad van elf. Zij waren er van overtuigd dat de Puime weer zouden ontwaken uit hun slaap.
Kling Puime
De “grote” Puime hielden op te bestaan. Echter had Wijlre nog altijd de Kling Puime. Carnaval in Wijlre werd door de Kling Puime voortgezet. De optocht die normaal door de “grote” Puime werd georganiseerd werd overgenomen door de Kling Puime. Naast de optocht organiseerden de Kling Puime nog tal van eigen activiteiten. Deze werden voortgezet, zodat de carnaval in Wijlre bleef leven, alleen zonder de “grote ” Puime. Enkele cafe”s in Wijlre gingen hun eigen evenementen opzetten, zoals o.a.der Vastelaovestrein, d”r Hollendsje Aovend (inmiddels d”r Wieldesche Aovend) en de Pruimezitting. De Kling Puime bleven volhouden.
Doorstart
In het voorjaar van 2012 kwamen op initiatief van Huib Jaspar, een 6-tal personen bij elkaar met een carnavalshart, te weten, Gerold Rongen, Micha Heckmanns, Ton Jahae (laatste prins 2009), Harrie Blezer (Beschermheer), Alfred van den Berg en Huib Jaspar. Zij spraken af om de “jeugd” te polsen of er weer een herstart van de Puime mogelijk zou zijn. In een bijeenkomst door het zestal georganiseerd, bleek dat bij stemming ruim 10 personen aangaven om weer een nieuwe raad van elf te willen opstarten. De “grote” Puime ontwaakten uit een iets lange winterslaap. De nieuwe raad van 11 had als belangrijkste doelstelling de Carnaval in Wijlre weer verder leven in te blazen , samen met de Kling Puime. De carnaval was weer compleet, na 4 jaar.De Kling Puime hadden het grote broertje er weer bij. President en voorzitter Lesly Looykens kondigde aan dat er weer een prinsenproclamatie gehouden zou worden. Op 16 november 2013 werd weer een prinsenproclamatie gehouden. Inmiddels had Alfred van den Berg het voorzitter en presidentschap overgenomen van Lesly. Tijdens een drukbezochte zitting werden, Prins Frank (Essers), Prinses Kim (Jacob) en minister Youp (Essers) als nieuwe hoogheden uitgeroepen. De raad van elf bestond inmiddels uit 19 leden. Dit trio trok de kar en zette de grote Puime weer op de kaart, in Wijlre en buiten Wijlre. Als bijzondere ervaring mochten zij bij de uitreiking van de Gouden Narrenkap zijn, die uitgereikt werd aan Ummer d’r Naever. In 2015 werden deze hoogheden afgelost door Prins Robert (Blom), prinses Cindy (Gulpen) en minister Stefan (Wessels).Aan hun de moeilijke taak om het stokje over te nemen van de eerste nieuwe hoogheden na de doorstart. Het werd weer een geweldig seizoen, met veel bezoeken in en buiten Wijlre. De gemeenschap Wijlre droeg CV de Puime weer op handen. Tijdens de rondgang op carnavalsdinsdag trok zelf de drumband van schutterij St. Maternus mee uit, om onze hoogheden te begeleiden. Seizoen 2016 breekt aan, helaas afscheid nemen van weer een geweldig trio. Tijdens een drukbezochte zitting werd als nieuwe hoogheden van CV de Puime geproclameerd: Prins Ben I (Velthuis), prinses Hilde (Bormans) en Minister Sven (Wessels). Voor Minister Sven was het bijzonder dat hij minister werd. Zijn vader Thei Wessels was in 2006 ook minister. Tijdens de drukbezochte receptie mochten de hoogheden weer vele handen schudden. Voor het seizoen 2016-2017 werd dit trio opgevolgd door prins Marcel II (van Liere) en Anita Widdershoven. Na de herstart voor het eerst alleen een prins en een prinses. Prins Marcel was voor de Puime geen onbekende. Sinds de doorstart van de Puime in 2012 was hij lid van de raad van elf. Prinses Anita was een van drijfveren van de Kling Puime. Vooral de begeleiding van de jeugdhoogheden nam zij, samen met Marina Kijk in de Vegte voor haar rekening. Een geweldig paar met rood-geel-groen bloed. Tijdens dit seizoen bezochten de Puime meer dan 40 recepties en zittingen. In december bereikte ons het bericht dat onze beschermheer Harrie Blezer overleden was. Een zwarte bladzijde in het boek van de Puime. Harrie was een van oudste leden van CV de Puime sinds zijn oprichting. Als beschermheer bezocht hij iedere prinsenproclamatie en steunde hij de Puime ook bij hun doorstart in 2012. De Puime verloor een belangrijk persoon in haar vereniging. In seizoen 2018 werd Prins Marcel en prinses Anita opgevolgd door Prins Noud (Blezer), prinses Rowan (Moonen) en minister Rob (Ramakers). Jammer genoeg kon opa Harrie Blezer niet meemaken hoe zijn eigen kleinzoon prins van de grote Puime werd. Hiervan had hij zeker met volle teugen van genoten. Met Prins Noud, prinses Rowan en minister Rob, kregen we weer een geweldig seizoen. In Wijlre ontstond wel het probleem dat er steeds minder cafe’s in het dorp open bleven . Twee cafe’s bleven over, cafe A gen Baan en cafe Hazen-Wijnen. Dat hield in dat na de optocht het Wielderhoes open bleef. Dit om voornamelijk de jeugd de mogelijkheid te bieden om te kunnen springen en hossen in de zaal.